Een aankondiging voor deze nationale finale is echter terug te vinden in HörZu, een Duitse televisiegids uit die tijd. En de Zwitserse krant Die Tat plaatste op 5 mei 1956 een kort, beschouwend artikel over zowel de Zwitserse als West-Duitse voorronde. Dat de uitzending daadwerkelijk heeft plaatsgevonden lijkt dus boven twijfel verheven.

In HörZu werden twaalf deelnemers genoemd (zie hierboven), titels van liedjes stonden er echter niet bij. Ook de beoogde startvolgorde is onbekend, de tabel is daarom alfabetisch gesorteerd op achternaam van de artiest. Uit de context van de nabeschouwing in Die Tat kan worden opgemaakt dat Im Wartesaal zum großen Glück de winnaar van de nationale finale was (”Ein Mann der sein eigenes Werk vorträt”).

De bronnen die aangeven dat deze nationale finale niet plaatsgevonden heeft beweren dat er wel een nationale finale gepland was maar dat deze te elfder ure is geannuleerd omdat platenmaatschappij Polydor hun opkomende talent Freddy Quinn op het Eurovisie Songfestival wilde zien en hem daarom aanboden aan de Duitse omroep onder de voorwaarde dat hij direct aangewezen zou worden, zonder voorronde. De Duitse omroep zou volgens deze bronnen dat voorstel geaccepteerd hebben en de tweede Duiste startplek vervolgens hebben aangeboden aan platenmaatschappij Ariola, die Walter Andreas Schwarz naar voren schoven als hun kandidaat. Volgens deze bronnen was het nooit de bedoeling dat Freddy Quinn aan de aanvankelijk geplande voorronde zou meedoen, en Lys Assia evenmin (zij zou wel een gastoptreden verzorgen). Walter Andreas Schwarz stond volgens die bronnen wel op de deelnemerslijst van de nationale finale. Op basis van het beschouwende artikel in Die Tat nemen wij aan dat deze bronnen ongelijk hebben over de West-Duitse voorronde van 1956